Праект прысвечаны даследаванню тэмы інтэрсуб'ектыўнасці — здольнасці людзей разумець і ўспрымаць свет праз вопыт іншых. Гэты філасофскі канцэпт ляжыць у аснове працы.

Ідэя праекта натхнёная дзіцячай гульнёй "Сакрэт", папулярнай у постсавецкіх краінах. У гэтай гульні дзеці хавалі маленькія "скарбы" ў зямлі, накрывалі іх шклом і пакідалі незамечанымі. Сама гульня была адзіночным рытуалам, што сімвалізаваў жаданне захаваць тайну, але з відавочным намерам (інтэнцыяй), што яна калі-небудзь будзе раскрыта. Праект звязвае гэтую гульню з такімі канцэпцыямі, як супрацьпастаўленне публічнага і асабістага, знешняга і ўнутранага, а таксама ўзаемадзеянне паміж індывідам і групай.

Праца таксама разважае пра супярэчлівую прыроду чалавека — імкненне адначасова раскрываць і хаваць. Вяртаючыся да настальгічнай гульні, аўтар даследуе парадоксы чалавечай прыроды і сучасных узаемадзеянняў, падкрэсліваючы пастаянны пошук доступу да іншага ў ўмовах складанай рэальнасці нашага часу.