engrus
  • 2024
  • 2023
  • 2022
  • 2021
  • 2020
  • 2019
  • 2018
  • 2017
  • 2016
  • 2015
  • 2014
  • 2013
  • 2012
  • 2011
  • 2010
  • 2009
  • 2008
  • 2007
  • 2006
  • 2005
  • 2004
  • 2003
  • 2002
  • 2001
  • 2000
  • 1999
  • 1998
  • 1997
  • 1996
  • 1995
  • 1994
  • 1993
  • 1992
  • 1991
  • 1990
  • 1989
  • 1988
  • 1987
  • 1986
  • 1985
  • 1982
  • 1977
  • 1976
  • 1974
  • 1972
  • 1971
  • 1970
  • 1969
  • 1962
  • 1960
  • 1958
  • 1956
  • 1954
  • 1953
  • 1952
  • 1937
  • 1932
  • 1930
  • 1927
  • 1925
  • 1921
  • 1920
  • 1919
  • 1912
  • 1891

2024

2023

2022

2021

2020

2019

2018

2017

2016

2015

2014

2013

2012

2011

2010

2009

2008

2007

2006

2005

2004

2003

2002

2001

2000

1999

1998

1997

1996

1995

1994

1993

1992

1991

1990

1989

1988

1987

1986

1985

1982

1977

1976

1974

1972

1971

1970

1969

1962

1960

1958

1956

1954

1953

1952

1937

1932

1930

1927

1925

1921

1920

1919

1912

1891

Сезоны Веры

Таццяна Ткачова 2017

Выбраныя падзеі

Аўтарскае апісанне праекта:

Маленькая дзяўчынка Вера Зенка з Валожына пераследвала павозку, на якой нямецкія салдаты падчас Другой сусветнай вайны везлі яе цяжарную маці. Ім стала шкада і яны выкінулі яе з таго воза. Вера была на 91-м годзе жыцця, калі мы сустрэліся ўпершыню. Яна называла сваё жыццё "апошнімі сезонамі" і расказвала сваю біяграфію праз тое, што знаходзілася ў яе гардэробе.

Я сустрэлася з Верай у невялікім беларускім горадзе Валожыне ў 2017 годзе, яна ішла ў аптэку. У Веры быў выдатны знешні выгляд, якога не ўсе беларускія жанчыны дазволілі б сабе мець. Яна насіла вялізныя сонцаахоўныя акуляры, клятчастую сукенку, барвовыя шкарпэткі і туфлі. Гэта было каханне з першага погляду. Я падышла да яе, каб пазнаёміцца, і праз пяць хвілін я ўжо сядзела за сталом у яе доме, а яна паказвала мне свае ўборы і расказвала іх гісторыю. Пазней я некалькі разоў наведала Веру ў Валожыне, спыняючыся ў яе на ноч.

Яна пражыла ўсё сваё жыццё ў невялікім горадзе Валожыне, які ў розныя гістарычныя эпохі быў часткай Расійскай імперыі, Польшчы, Савецкага Саюза і зараз Рэспублікі Беларусь. Яе 4 браты і сёстры раз'ехаліся па Украіне і Беларусі. Васіль і Вольга ўжо пакінулі гэтае жыццё, засталіся Ніна і самая малодшая Галіна. Іх бацькі былі сялянскага паходжання — маці працавала на зямлі, а бацька быў "пісьменным" і працаваў у мясцовых уладах, як мы б называлі іх цяпер. Вера засталася ў сваім родным горадзе — выйшла замуж тут, узяла прозвішча мужа Перапеча, нарадзіла траіх дзяцей, працавала і выхоўвала ўнукаў.

Аднойчы Вера сказала мне, што яна жыве сваімі апошнімі сэзонамі, калі кожная вясна можа стаць апошняй. Вера не баялася старэць. Усё яе жыццё знаходзілася ў яе гардэробе: кожная сукенка мела сваю кранальную і рухаючую гісторыю, сваю памяць.

Вера памерла ў лютым 2021 года. Я ніколі не сустракала такой яркай і добрай жанчыны, як Вера.