engrus
  • 2024
  • 2023
  • 2022
  • 2021
  • 2020
  • 2019
  • 2018
  • 2017
  • 2016
  • 2015
  • 2014
  • 2013
  • 2012
  • 2011
  • 2010
  • 2009
  • 2008
  • 2007
  • 2006
  • 2005
  • 2004
  • 2003
  • 2002
  • 2001
  • 2000
  • 1999
  • 1998
  • 1997
  • 1996
  • 1995
  • 1994
  • 1993
  • 1992
  • 1991
  • 1990
  • 1989
  • 1988
  • 1987
  • 1986
  • 1985
  • 1982
  • 1977
  • 1976
  • 1974
  • 1972
  • 1971
  • 1970
  • 1969
  • 1962
  • 1960
  • 1958
  • 1956
  • 1954
  • 1953
  • 1952
  • 1937
  • 1932
  • 1930
  • 1927
  • 1925
  • 1921
  • 1920
  • 1919
  • 1912
  • 1891

2024

2023

2022

2021

2020

2019

2018

2017

2016

2015

2014

2013

2012

2011

2010

2009

2008

2007

2006

2005

2004

2003

2002

2001

2000

1999

1998

1997

1996

1995

1994

1993

1992

1991

1990

1989

1988

1987

1986

1985

1982

1977

1976

1974

1972

1971

1970

1969

1962

1960

1958

1956

1954

1953

1952

1937

1932

1930

1927

1925

1921

1920

1919

1912

1891

bel Пераклад чакае праверкі

Кнігa VEHA «Найлепшы бок»

Леся Пчолка 2018
Наклад: 200 асобнікаў. ISBN 978-985-7165-83-4 

Асацыяваныя ўстановы

Кнігa VEHA «Найлепшы бок» калекцыя фотаздымкаў з партрэтамі беларусаў зробленых на фоне тканых дываноў, гэта пераважна жыхары вёсак у міжваенны перыяд. У праекце прынялі ўдзел 135 сямʼёй, з розных кутоў Беларусі, які даслалі адсканаваныя фатаграфіі за сваіх прыватных архіваў. 

Гэта першы праект VEHA, асноўнай мэтай яго было аб'яднанне беларускага грамадства для сумеснай справе ў захаванні культурнай спадчыны – візуальнай гісторыі Беларусі. У праекце прынялі ўдзел 135 сямʼёй, з розных кутоў Беларусі і два дзяржаўных музею – які даслалі адсканаваныя фатаграфіі з сваіх прыватных калекцый. Мы прынялі ўдзел у двух выставах і выдалі кнігу VEHA «Найлепшы бок», накладам 200 асобнікаў. Грошы на выданне былі сабраны праз краудкампанію.

Гісторыя праекту: http://veha.by/bestside 

-

Куратарка праекту VEHA «Найлепшы бок»: Леся Пчолка

Рэдактарка кнігі: Лідзія Міхеева  

Тэксты: Вольга Грыцук, Вольга Лабачэўская, Лідзія Міхеева

Дызайн книги: Аляксандр Лучына 

-

Тэкст да кнігі Вольгі Грыцук "Рытуал «Найлепшы бок»":

Сямейныя фотаздымкі валодаюць асаблiвай важнасцю і захоўваюць у сабе нямала таямніц. Яны дазваляюць вывучаць пераважна невербальныя аспекты жыцця людзей і iх самапаразумення. Яны могуць стаць прыдатным ключом да раней недаступнай інфармацыі, да пачуццяў і ўспамінаў, якія немагчыма даследаваць праз іншыя крыніцы. Такія здымкі аб'ядноўваюць у сабе вербальнае, візуальнае і эмацыянальнае. Бо пры дапамозе фатаграфавання людзі глядзяць на свае жыццё з другога боку, расстаўляюць у ім акцэнты, аддзяляюць важнае ад другаснага. Фотакалекцыi, якія ўзнікаюць у штодзённасці, - гэта асаблівыя сведчанні таго, як людзі інтэрпрэтуюць і рэпрэзентуюць сваё жыццё. Углядаючыся ў рубрыкі падобных калекцый, мы можам наблізіцца да разумення таго, што людзі надзялялі асаблівай каштоўнасцю і значнасцю, а праз гэта – якія вераванні і перакананні яны прыўносілі ў сваё жыццё. 

Фотаздымкі з сямейных альбомаў часта называюць вернакулярнымі, гэта значыць простанароднымі, лакальнымі, штодзённымі. Даная характарыстыка ставіць іх у адзін шэраг з такімі феноменамi, як манера гаворкі пэўнай групы людзей, тып і асаблівасцi дэкору іх жылля. Спецыфіка вернакулярных фатаграфій у тым, што мэтай іх стварэння з'яўляецца перадача пэўнага паслання, і, адначасова, яны з'яўляюцца пасланнем самі па сабе. Часцей за ўсе нас захоплівае падзея, якая знаходзіцца ў цэнтры ўвагі чалавека з фотаапаратам. Але разам з той з'явай, якую імкнецца захаваць фатограф, адбываецца і другое - сама падзея фатаграфавання, якая, як і трэцяя падзея разгледжвання здымка, уяўляе сабой сацыяльны рытуал, звязаны з выразам сваіх перакананняў у рамках пэўнай сімвалічнай сістэмы. 

Посцілкі, тканыя дываны, абрусы ды ручнікі былі важным элементам сямейнай, святочнай і паўсядзённай фатаграфіі беларусаў у міжваенны перыяд і ў перыяд пасля Другой сусветнай вайны. Гэтыя элементы тэкстыльнага інтэр'еру з'яўляюцца на фотаздымках для рэпрэзентацыі свайго жыцця іншым людзям з найлепшага боку. Яны таксама маніфестуюць уяўленне аб прыгажосці сям'і ці супольнасці, да якога адносяцца фатаграфаваныя. Такім чынам, прадметы дэкору, акрамя бытавога прымянення, набываюць яшчэ і функцыю выражэння святочных пачуццяў. Яны становяцца артэфактамі хатняга культу, які сямейная група адлюстроўвае праз стварэнне жаданага вобразу сябе. Гэты вобраз яны таксама транслююць і іншым людзям.