engrus
  • 2024
  • 2023
  • 2022
  • 2021
  • 2020
  • 2019
  • 2018
  • 2017
  • 2016
  • 2015
  • 2014
  • 2013
  • 2012
  • 2011
  • 2010
  • 2009
  • 2008
  • 2007
  • 2006
  • 2005
  • 2004
  • 2003
  • 2002
  • 2001
  • 2000
  • 1999
  • 1998
  • 1997
  • 1996
  • 1995
  • 1994
  • 1993
  • 1992
  • 1991
  • 1990
  • 1989
  • 1988
  • 1987
  • 1986
  • 1985
  • 1982
  • 1977
  • 1976
  • 1974
  • 1972
  • 1971
  • 1970
  • 1969
  • 1962
  • 1960
  • 1958
  • 1956
  • 1954
  • 1953
  • 1952
  • 1937
  • 1932
  • 1930
  • 1927
  • 1925
  • 1921
  • 1920
  • 1919
  • 1912
  • 1891

2024

2023

2022

2021

2020

2019

2018

2017

2016

2015

2014

2013

2012

2011

2010

2009

2008

2007

2006

2005

2004

2003

2002

2001

2000

1999

1998

1997

1996

1995

1994

1993

1992

1991

1990

1989

1988

1987

1986

1985

1982

1977

1976

1974

1972

1971

1970

1969

1962

1960

1958

1956

1954

1953

1952

1937

1932

1930

1927

1925

1921

1920

1919

1912

1891

Радзіма

Таццяна Ткачова 2018–2021
Серыя з 20 фатаграфій.

Аўтарскае апісанне праекта:

Мая маці нарадзілася на краі лесу ў Беларусі. Яна страціла сваё дзіця, майго брата ці сястру, з—за катастрофы на Чарнобыльскай АЭС. Яна змагалася як адзінокая маці і ахвяравала ўсім дзеля мяне. У маёй маці было 19 залатых пломбаў на працягу 20 гадоў — яна прадала іх, каб купіць мне першую камеру. Яна жыве ў маленькай вёсцы на ўсходзе Беларусі. Амаль ніхто ня ведае, дзе знаходзіцца Беларусь. Многія людзі ў Еўропе думаюць, што яна знаходзіцца недзе ў Сібіры.

На працягу некалькіх гадоў я апантана фатаграфавала яе і сусьвет, які ён стварыў у доме сваіх бацькоў. Гэта была сусвет маёй маці — мая Радзіма. У сакавіку 2021 года мне прыйшлося пакінуць Беларусь. Я журналіст. Я не магу вярнуцца. З таго часу я не бачыла сваю маці, але мы працягваем размаўляць па тэлефоне. Я пачала рабіць скрыншоты, калі мы размаўляем, і калі яна паказвае мне сваё паўсядзённае жыццё. Мой дзень пачынаецца з аўдыёпаведамленняў, якія маці дасылае мне кожны дзень. Гэтыя выявы і сувязі сталі маёй нечаканай сувяззю з домам, які я лічу, што назаўжды страціла. Гэта мая ода маёй Радзіме, якую я ніколі не страчу.