Апошні здымак быў зроблены ў Мінску ў студзені 2021 года. Белыя аркушы паперы, расстаўленыя ў вокнах, сталі сімвалам пратэстаў супраць рэжыму. Нават адсутнасць якой-небудзь сімволікі прымушае дрыжаць лукашэнкаўскія сякеркі, якія з'яўляюцца знакам разыходжання і сродкам выказвання сваіх поглядаў. Абвінаваціць іх у злачынстве было фармальна немагчыма. Пусты аркуш паперы нічога не выказвае. Аднак у 2021 годзе нават іх забаранілі, а ў кватэрах людзей рабілі аблавы, калі ў вокнах былі белыя аркушы паперы. Жыхароў збівалі, арыштоўвалі і штрафавалі на вялізныя сумы. Аркуш паперы на шкле, нябачны пратэст. Падчас актыўнай фазы антыўрадавых пратэстаў у 2020 годзе я займаўся іх дакументаваннем, фатаграфаваў усе маршы апазіцыі. У лістападзе 2020 года мяне арыштавалі на нядзельным маршы, падчас якога была забітая пратэстоўца Рома Бандарэнка. Мяне затрымалі за тое, што я фатаграфаваў, а міліцыянты спрабавалі зацягнуць мяне ў міліцэйскую машыну. Мяне заступілі некалькі жанчын, мне ўдалося ўцячы, але я доўга не мог перамагчы страх і працягваць рэалізацыю сваёй ідэі. У студзені я зрабіў тры фатаграфіі, на якіх намаляваны белы аркуш паперы. Першы з іх я павесіў у сябе ў акне, другі – гэта фотаздымак, зроблены перад дзвярыма ў наш дом, а трэці зроблены на пошце ў маім раёне (гэта фотаздымак на гэтай выставе). Мае дзеянні можна было б расцаніць як арганізацыю пратэсту ў грамадскай установе, але я такім чынам спрабаваў працягваць дакументаваць беларускія пратэсты. Таксама зрабіў фільтр-маску ў Instagram і зарэгістраваў чат-бота ў Telegram. З маёй сяброўкай Кацяй Памазана, праваабаронцай ва Украіне, мы пачалі збіраць гісторыі людзей, якія пакутуюць ад наступстваў псіхалагічнага гвалту з боку рэжыму. Мы правялі пяць шырокіх інтэрв'ю і сабралі каментарыі і фатаграфіі, зробленыя з выкарыстаннем маскі фільтра ў Instagram і Telegram. Беларускі пратэст перанеслі ў інтэрнэт. Рэжым забраў у нас нашы вуліцы, заткнуў рот нашым СМІ, і нават нашы дамы перасталі быць нашым прытулкам. Людзі ў стане страху, але яны працягваюць пратэставаць. На невялікіх лайтбоксах — партрэты ананімаў зь Беларусі, якім пагражае турма толькі за тое, што існуе такая фатаграфія. Рэжым Лукашэнкі ведае, як функцыянуюць сусветныя СМІ. Няма фатаграфіі – няма пратэсту. Аднак нічога не скончылася; Беларусь штодня працягвае свой пратэст, нават калі гэтага не бачна.