Для гукавой усталёўкі былі запісаныя несвядомыя гукі, якія выдае цела аўтара падчас штодзённых жыццёвых актыўнасцяў, такія як гук дыхання, сэрцабіцце і перажоўванне ў страўніку. Гэтыя гукі перадаваліся праз дынамікі, размешчаныя па-за выставачнай прасторай. Унутры выставачнай прасторы паказваўся відэадакументальны фільм, у якім кардыёлаг даследаваў сэрцабіцце аўтара з выкарыстаннем неінвазіўнай тэхнікі. Гэтая праца закранае пытанне нашага ўспрымання стварэння чалавечых пачуццяў, даследуючы, як інтымныя, унутраныя гукі цела перакладаюцца медыцынскімі апаратамі ў візуальныя і вербальныя выявы. Аўтар даследуе розныя ролі, якія ўяўленне, вопыт і тэхналогіі гуляюць у нашым разуменні і ўзаемадзеянні з навакольным светам.