Паблік-артам, называецца, мастацтва вырабленае ў публічнай прасторы, арыентаванае на непадрыхтаваную публіку і якое адпавядае асаблівасцям пляцоўкі. Публічныя або грамадскія месцы сталі полем для камунікацыі паміж мастачкай і глядачкай, месцам абменам меркаванняў і выказванняў. Развіццё дадзенага стылю дазволіла мастацтву выйсці за межы сцен галерэй і музеяў. Важнай мэтай публічнага мастацтва - гэта ўкласці і данесці свае ідэі да масавай непадрыхтаванай публікі, не ўключанай у сацыяльна-культурнае жыццё, уцягнуць яе ў дыялог і прымусіць зірнуць інакш на будзённыя коды.

Форма рэалізацыі праектаў паблік-арта можа быць любой: аб'екты, малюнкі, светлавыя кампазіцыі, выкарыстанне прыродных стыхій, танцы, скульптуры, інсталяцыі, перформансы, тэатры, паэзіі, графіці, плакаты і іншае. Таксама можа быць задзейнічаны ў якасці палітычнага інструмента і як адлюстраванне грамадзянскага пратэсту.

На пачатку свайго развіцця беларускі паблік-арт быў сродкам рэалізацыі некрытычных выказванняў, гэта было абумоўлена палітычнай сітуацыяй. У асноўным публічнымі практыкі пачалі займацца неафіцыйныя арганізацыі, сфармаваныя вакол лідэраў мастацкага асяроддзя (Ігар Кашкурэвіч, Людміла Русава і гурт “Плюраліс”, Артур Клінаў і гурт “БЛО”).

Праект Міхаіла Гуліна "Норка" (2011), стаў умяшаннем у штодзённае жыццё горада. Аб'ект, напалову інтэрвенцыя, напалову інсталяцыя, які нагадвае норку, перамяшчаўся мастаком па горадзе. Рэакцыя гараджан была малаэмацыйная, складаная, некаторыя згаджаліся на прапанову Міхася схавацца ў аб'ект. Але адна жанчына выкарыстоўвала “норку”, як трыбуну, выказаўшы мастаку асабістую траўміруючую яе гісторыю.

У 2012 годзе ў рамках праекта “Арт-горад” на вуліцы горада Мінска была прадстаўлена інсталяцыя Алеся Кудрашова “Калідор вечнасці”.

13 Фестываль мастацтва ў публічнай прасторы Open City. War Art, арганізаванага Цэнтрам міжкультурных творчых ініцыятываў “Скрыжаванне”, быў прысвечаны беларускаму мастацтву. Куратарам паблік-арт фестывалю з'яўляўся Андрэй Дурэйка, выстава закранула пытанне сітуацыі Беларусі, сувязь мастацтва з палітычным і грамадскім жыццём. Працы беларускіх аўтар_ок, якія былі выстаўленыя ў цэнтры горада Люблін (Польшча): Ёнаш — Міхаіл Гулін, Сацыяльны мармур: Каўпак — Сяргей Шабохін, Я хачу прэзідэнтку — Марына Напрушкіна, Як доўга можна глядзець на 250.000 квадратных ячэек, якія мяняюць свой колер? — Максім Тымінько, Кут — Сяргей Кірушчанка, Стол перамоваў — Антаніна Слабодчыкава, Хвіліна крыку за Беларусь — Яна Шостак, Цягнік — гурт Hutkasmachna.