Арт-інтэрвенцыя з'яўляецца формай перформансу, у аснову ўваходзіць узаемадзеянне з раней існуючым прадметам мастацтва, публікай, прасторай ці сітуацыяй. Характэрнай рысай з'яўляецца імкненне да навіны, стымуляцыя састарэлага, перайначванне ўжо існуючага з дапамогай мастацкіх сродкаў.

Развіццё арт-інтэрвенцыі можна звязаць з імкненнем мастачак змяніць сваю ролю ў грамадстве. Интервент_ки могуць выкарыстаць метад арт умяшання, як мастацкі жэст-рэакцыю на эканамічныя, палітычныя ці сацыяльныя сітуацыі ці, як спробы змяніць акалічнасці, данесці інфармацыю да не дасведчанай публікі. Сама сутнасць арт-інтэрвенцыі - адмова ад існуючых сістэм, можа разглядацца як спосаб сімвалічнага пратэсту або выклік звыклым нормам, што часта сустракаецца супраціўленнем грамадскасці.

У 2012 годзе ў рамках праекту “Going Public – аб цяжкасці публічнага выказвання” ў Мінску мастак Міхаіл Гулін правёў мастацкую акцыю – “Персанальны манумент”. Міхаіл разам з трыма валанцёрамі перамяшчаліся па горадзе, часова ўстанаўліваючы партатыўныя модулі, якія складаліся з трох ружовых кубоў і жоўтага паралелепіпеда. Акцыя была ажыццёўлена на плошчах Калініна, Якуба Коласа і Незалежнасці. На Кастрычніцкай плошчы мастак і ягоныя памочнікі былі затрыманыя міліцыяй, але праз некалькі гадзінаў іх адпусцілі. У лістападзе ўсе абвінавачанні супраць удзельнікаў былі знятыя, але інстытут імя Гётэ ў Мінску назваў гэтую акцыю несанкцыянаванай і адмовіў у прававой і матэрыяльнай падтрымцы. Сам мастак быў вымушаны звольніцца з выкладчыцкай пасады ў Беларускім Нацыянальным Тэхнічным універсітэце.

Іншыя інтэрвенцыі Міхаіла, напрыклад, закраналі пытанні стаўлення гараджан да культурна-гістарычнай спадчыны: інтэрвенцыі рэалізаваны ў горадзе Калінінград і ўключалі ў сябе дзве акцыі: "Залатое кальцо" і "Чатыры пахаванні і ніводнага вяселля".

Падчас першамайскіх свят-дэманстрацый у Брэсце арт-група брэсцкага тэатра "Крылы халопа" правяла арт-інтэрвенцыю. Акцёры тэатра, апранутыя ў яркую вопратку і ўдзельнічаючы ва ўрачыстым дзяржаўным шэсці, выкрыквалі лозунг: “Свабодны тэатр – мастацтва для нармальных!”. Такім чынам фокус увагі мерапрыемства зрушыўся з урачыстага і пафаснага настрою на жывое і адкрытае ўзаемадзеянне художн_іц з публікай.