Кантэкстуальнае мастацтва (мастацтва месца) кірункам у якім пры стварэнні твора мастацтваў улічваецца асаблівасць кантэксту і месцы ці разглядаецца як спосаб змены прастору ў якім знаходзіцца. Важнай асаблівасцю з'яўляецца страта часткі значэння і сэнсу твора, калі ён выдаляецца з месца, для якога было створана. Часта тыя ж самыя асаблівасці важныя для напрамкаў: паблік-арт (мастацтва ў гарадскім асяроддзі), інсталяцыя і лэнд-арт.

Сам кірунак атрымаў свой распаўсюд у шасцідзесятыя і звязаны гэты з барацьбой з мадэрнісцкімі плынямі і новымі канцэпцыямі сучаснага мастацкага асяроддзя. Паводле іх, мастацтва не павінна быць арыентавана толькі на прывілеяванае кола глядачак і існаваць выключна ў музейнай прасторы, а значыць быць аб'ектам рынка. Творчасць выйшла за рамкі традыцыйнай прэзентацыі ўнутры галерэй, стала з'яўляцца ў розных формах на вуліцах ці ўнутры прыроднага асяроддзя для непадрыхтаванай публікі. Мастакі рабілі акцэнт на прадмеце (які нельга транспартаваць) ва ўнікальным кантэксце глыбіні, даўжыні, вагі, вышыні, формы, сцен, тэмпературы месца.