Мастацкая навучальная ўстанова ў Віцебску. Вучылішча заснаваў Марк Шагал. У сценах інстытута выкладалі Казімір Малевіч, Вера Ермалаева, Эль Лісіцкі, была створана мастацкая групоўка УНОВІС.

З заснавання БССР у 1922 годзе і да 1941 года ў Мінску мастацкая навучальная ўстанова так і не была створана, таму Віцебск быў не толькі культурнай сталіцай, але і галоўным навучальна-педагагічным цэнтрам выяўленчага мастацтва рэспублікі.

-

Выбраныя даты:

1918

Прыватная Школа малявання і жывапісу Юдэля Пэна, была рэарганізавана Маркам Шагалам у Віцебскае народнае мастацкае вучылішча. Ва ўмовах грамадзянскай вайны, у прыфрантавым Віцебску, з дэфіцытам памяшканняў для шпіталяў і казармаў, Шагалу ўдалося дабіцца выдзялення для навучальнай установы нацыяналізаванага асабняка з усім становішчам, які належаў раней аднаму з дырэктараў акцыянернага таварыства «Віцебскі трамвай» І. В. Вішняку па адрасе вул. Бухарынская, 10 (цяпер вул. Праўды, 5). Шмат у чым Марка Шагала падтрымліваў і спрыяў аддзел ІЗА Наркамасветы і яго загадчык Д. Штэрэнберг. Народнае мастацкае вучылішча арганізоўвалася як працоўная школа. Былі спланаваны мастацка-вытворчыя майстэрні для выканання заданняў-заказаў, прадугледжана выкананне плакатаў, лозунгаў, рэкламных шыльдаў і г.д.

11 лістапада 1918

Адбыўся першы набор у вучэльню. У віцебскім друку была апублікавана праграма школы, у якой указвалася, што функцыянаванне такіх майстэрняў павінна садзейнічаць упрыгожванню горада. Нараўне з вучэбнымі прадметамі практычнага плана былі і тэарэтычныя, напрыклад, "тэарэтычнае азнаямленне з метадамі сучаснага „левага мастацтва"". Марк Шагал піша ў сваім артыкуле "Аб Віцебскім Народным мастацкім вучылішчы": "Мары аб тым, каб дзеці гарадской беднаты, якія недзе па дамах любоўна пэцкалі паперу, далучаліся да мастацтва, — увасабляецца… Мы можам сабе дазволіць раскошу „гуляць з агнём“ , і ў нашых сценах прадстаўлены і функцыянуюць свабодна кіраўніцтва і майстэрні ўсіх напрамкаў ад левага да „правых“ уключна".

Шагал запрасіў у Віцебск мастачак з Масквы і Петраграда на выкладчыцкую працу, кіраваў аргкамітэтам па ўладкаванні мастацкай вучэльні і камунальнай майстэрні. Ён паскорыў набор навучэнцаў і надзяліў камунальную майстэрню манапольным правам правядзення мастацка-вытворчых работ у горадзе.

Снежань 1918

Адбыўся конкурс па выкананні эскізаў мастацкіх шыльдаў для школ і культурна-асветных устаноў, членамі журы якога былі Мсціслаў Дабужынскі, Марк Шагал, Я. Тыльберг і іншых. 20 снежня 1918 года прыйшла тэлеграма з Петраграда: "Зацверджаны калегіяй Дабужынскі дырэктар, кіраўнікі Радлаў, Тыльберг, Шагал, Любавіна".

28 студзеня 1919

Урачыстае адкрыццё навучальнай установы ўпаўнаважаным Калегіі па справах мастацтваў у Віцебскай губерні Маркам Шагалам. Дабужынскі неўзабаве сышоў з вучылішча, і ў лютым-сакавіку 1919 года яго ўзначаліў Марк Шагал, працягваючы ўвасабляць у жыццё сваю ідэю вучылішча як сістэмы свабодных майстэрняў, кіраўнікамі якіх выступалі мастачкі розных напрамкаў са сваім бачаннем задач і метадаў выкладання. "Шагалаўскі этап" у гісторыі навучальнай установы адрозніваецца дэмакратызмам і лаяльнасцю ў адносінах да мастачак-педагогіням. Пры Шагале пачала складвацца сістэма мастацкай адукацыі ў губерні, былі адкрыты мастацкія школы (студыі) у павятовых гарадах Вяліжы, Невелі, Лепелі, Оршы, Полацку. Усе яны праіснавалі нядоўга і з-за спынення фінансавання былі зачыненыя ў пачатку 1920-х гадоў.

1919-1920
Школа носіць назву Першае вышэйшае мастацкае вучылішча.

З сярэдзіны 1919

Марк Шагал запрашае свайго настаўніка Юдэля Пэна кіраваць майстэрняй у Народным мастацкім вучылішчы, і студыя Пэна становіцца філіялам вучылішча.

Вясна 1919

У Віцебск прыехала Вера Ермалаева і пачала працу ў мастацкай вучэльні ў якасці кіраўніцы майстэрні і намесніцы дырэктара вучылішча.

Май 1919

Па запрашэнні Шагала ў Віцебск з Масквы прыязджае Эль Лісіцкі. Ён выкладае асновы архітэктуры, графіку і друкаваную справу.

Кастрычніка 1919 г.

Па запрашэнні Марка Шагала, Веры Ермалаевай і Эля Лісіцкага ў Віцебск прыязджае Казімір Малевіч. Віцебскі перыяд жыцця Малевіча характарызаваўся барацьбой з Маркам Шагалам за перабудову сістэмы выкладання ў мастацкай вучэльні аж да ад'езду Малевіча ў Петраград. Сумесна з аднадумцамі, якіх ён здабыў тут вялікае мноства, ён стварае групу "УНОВИС" і напружана працуе, ствараючы тэорыю новага мастацтва.

"Лісіцкі аказваецца ў складанай этычнай сітуацыі выбару паміж сваім настаўнікам Шагалам і Малевічам — лідэрам радыкальна настроенай мастацкай моладзі. Прыняўшы бок Малевіча, Лісіцкі становіцца яго паслядоўнікам, адэптам і адчувае моцны імпульс уздзеяння супрэматычнай канцэпцыі".

Канец траўня - пачатак чэрвеня 1920 г.

Марк Шагал, стаміўшыся ад супрацьстаяння з Казімірам Малевічам і ад адміністрацыйна-арганізацыйнай нагрузкі, якая засланіла творчыя задачы, пакінуў Віцебск, Ермалаева стала кіраўніцай вучылішча, якое цяпер стала называцца "Віцебскія дзяржаўныя свабодныя мастацкія майстэрні". Круглы друк вучылішча ў перыяд зімы — вясны 1920 года, гэта значыць яшчэ ў часы дырэктарства Марка Шагала, меў два надпісы: у цэнтры — "1-ае Віцебскае Вышэйшае народнае мастацкае вучылішча", а па коле — "Свабодныя дзяржаўныя мастацкія майстэрні". Гэта тлумачыць, чаму ў дакументах 1920 года выкарыстоўваліся абодва варыянты назвы навучальнай установы.

Лета 1921 г.

Лісіцкі быў адкліканы ў Маскву выкладаць курс гісторыі архітэктуры і манументальнага жывапісу ва ВХУТЭМАсе.

1921-1922

Інстытуцыя перайменавана ў Вышэйшыя дзяржаўныя мастацка-тэхнічныя майстэрні.

Канец 1921 - пачатак 1922

Вучылішча атрымала статус Мастацка-практычнага інстытута, рэктарам якога стала Вера Ермалаева і была ім да свайго ад'езду ў Петраград у жніўні 1922 года. Навучальны працэс у Віцебскіх дзяржаўных свабодных мастацкіх майстэрнях стаў ажыццяўляцца на аснове выпрацаванай Казімірам Малевічам і членамі УНАВІС сістэмы. У "Альманаху УНОВИСа № 1" (Віцебск, 1920) была апублікавана Праграма адзінай аўдыторыі жывапісу калектыва "УНОВИС". Яна пачыналася з уступнага курса па засваенні маляўнічай і скульптурнай формы, аб'ёму, плоскасці, затым меркавала паслядоўнае вывучэнне сезанізму, кубізму, футурызму, супрэматызму. Малевіч прапагандаваў свой уласны метад творчасці, з'яўляючыся адзіным тэарэтыкам і даследчыкам па пытаннях новага мастацтва. Ён стварыў навучальнае жыццё цэлага шэрагу навучальных калектываў майстэрняў і пакінуў Віцебск на мяжы 1921—1922 гадоў, калі вакол мастацка-практычнага інстытута згусцілася атмасфера неразумення і нядобразычлівасці, матэрыяльнае становішча педагогаў стала крытычным, і аб далейшай прадуктыўнай працы не магло быць і гаворкі. Некаторыя віцебскія паплечнікі Малевіча пакінулі інстытут і з'ехалі ўслед за ім у Петраград - Ермалаева Ў. М., Н. І. Коган і некаторыя выпускніцы інстытута.

Май 1922

Прайшоў першы і адзіны выпуск у Віцебскім мастацка-практычным інстытуце. Дыпломы аб заканчэнні атрымалі 11 чалавек, яшчэ 17 студэнтаў былі пераведзены ў вышэйшыя мастацкія навучальныя ўстановы Масквы і Петраграда. Выпускніцамі інстытута сталі Т. Бейнаровіч, супрэматыст Іван Гаўрыс, Н. Гусеў, Міхаіл Векслер, Ніна Коган, Георгій Наскоў, Мікалай Суэцін, Лазар Хідэкель, Ілля Чашнік, Леў Юдзін, Саламон Юдовін, у графе спецыяльнасць у большасці з іх было пазначана — мастак -канструктывіст. Цікаўная дэталь: некаторыя з выпускніц, будучы яшчэ студэнткамі, з'яўляліся адначасова кіраўніцамі Віцебскіх вольных майстэрняў, затым інстытута. Гэта М. Векслер, Н. Коган, Георгій Наскоў, Саламон Юдовін, а Іван Гаўрыс з восені 1921 года з'яўляўся нават намеснікам Веры Ермалаевай і кіраваў інстытутам падчас яе камандзіровак.

1922-1923

Навучальны год стаў апошнім годам існавання мастацка-практычнага інстытута. Да восені ў яго штаце засталося 5 выкладчыкаў, сакратар і служыцель. Выканаўцам абавязкаў рэктара стаў Іван Гаўрыс, якому Вера Ермалаева перадала справы перад ад'ездам у Петраград.

Восень 1922

У момант глыбокага крызісу ў Віцебскім мастацка-практычным інстытуце, на агульным сходзе Юдэль Пэн абіраецца прарэктарам па вучэбнай частцы і членам праўлення, а Саламон Юдовін прарэктарам па гаспадарчай частцы. Кіраўніцтва вучэбнымі майстэрнямі ажыццяўлялі таксама А. Бразер і Я. Мінін.

1922-1923
Майстэрні перайменаваны ў Дзяржаўны мастацка-практычны інстытут.
Пачатак красавіка 1923 г.
У інстытуце пачалася рэвізія, у выніку якой Мастацка-практычны інстытут у жніўні-верасні 1923 г. быў рэарганізаваны з паніжэннем статусу - у Мастацкі тэхнікум (ВХТ), што было адзначана моцным канфліктам педагогаў з новым дырэктарам. Губернскае начальства не толькі прыняло рашэнне аб рэарганізацыі мастацка-практычнага інстытута, але і прыцягнула да выкладчыцкай працы ў тэхнікуме калектыў мастакоў-педагог_інь з мастацкай школы, якая знаходзілася непадалёк ад Віцебска. З Вяліжа ў Віцебск прыехалі выпускнікі Акадэміі мастацтваў Міхаіл Керзін, В. Волкаў, М. Эндэ і М. Лебедзева, крыху пазней да іх далучыўся В. Хрусталёў.
1 верасня 1923 года
Інстытут рэарганізаваны ў Віцебскі мастацкі тэхнікум.
З 1923
Як тэхнікум інстытут знаходзіўся ў памяшканні былой сінагогі па вул. Валадарскай (цяпер вул. Суворава). Камісія настаўніц, у якую ўваходзіў Юдовін С. Б., не змагла запярэчыць пераводу навучальнай установы з асабняка («дом Вішняка») на вул. Бухарынскай у непрыстасаваны будынак былой Любавіцкай сінагогі на вул. Валадарскага, 15. Затым новы дырэктар, Міхаіл Керзін прыняў рашэнне пераправерыць веды ўсіх былых студэнтаў і стаў аднаасобна вырашаць пытанні арганізацыі навучання. Злічачы гэта зневажальным, Юрый Пэн (прарэктар па вучэбнай працы), Саламон Юдовін, Яўген Мінін і група студенто_к 23 верасня 1923 г. выступілі з калектыўнай заявай аб сыходзе і пакінулі інстытут. Юдэль Пэн да сваёй трагічнай гібелі ў ноч на 1 сакавіка 1937 года працягваў заняткі з моладдзю ў больш сціплых маштабах у сваёй майстэрні на Гогалеўскай вуліцы.
1923–1932
Міхаіл Керзін быў дырэктарам тэхнікума, пасля чаго быў пераведзены ў Мінск. Пасля яго дырэктарам быў прызначаны Віталь Вольскі.
Красавік 1924 г.
Віцебск разам з некалькімі паветамі Віцебскай губерні ўвайшоў у склад БССР, і Віцебскі тэхнікум атрымаў назву Беларускі мастацкі тэхнікум (да 1934).
1925-1930
У тэхнікуме былі створаны аддзяленні жывапісу і скульптуры. У гэтае пяцігоддзе мастак-кераміст Мікалай Міхалап вёў падрыхтоўку спецыялістаў на ганчарна-керамічным аддзяленні.
1930-1936
Працавала паліграфічнае аддзяленне. Тэхнікум быў пераўтвораны ў вучылішча ў сувязі з вострай патрэбнасцю ў кадрах настаўнікаў ІЗА для школ рэспублікі. Навучальны план быў дапоўнены такімі дысцыплінамі, як педагогіка і методыка выкладання малявання.
1934-1939
Тэхнікум перайменаваны ў Віцебскае мастацкае вучылішча.
1941
З-за Другой сусветнай вайны вучылішча спыніла працу.

artworks

documents

events

names

terms