Выбраныя даты:

27 траўня (8 чэрвеня) 1896

Нарадзіўся ў Мінску .

1910–1917

Вучыўся ў Мінскім вучылішчы .

1918–1919

Вучыўся ў Маскоўскім межавым інстытуце і адначасова, у прыватнай студыі А. П. Хатулёва.

1919–1921

Вучыцца ў Дзяржаўнай свабоднай мастацкай майстэрні ў Маскве .

1925-930

Вучыцца ў Вышэйшым мастацка-тэхнічным інстытуце .

1922

Першая персанальная выстава ў Менску. У паказаных на ёй творах быў бачны паварот да фальклорнай часткі беларускай спадчыны.

1922-1923

Быў мастацкім інструктарам аддзела выяўленчага мастацтва пры Галаўпалітацтве ў Мінску.

1921

Пачынае работу па зборы Беларускай народнай творчасці , арнаменту, разьбы па дрэве, Слуцкіх паясоў, касцюма, галаўных убораў. Шукае ўнікальныя экспанаты, стварае цэлыя альбомныя тамы надзвычай каштоўных замалёвак касцюмаў, архітэктурных збудаванняў, прылад працы, музычных інструментаў, народных тыпаў.

1921

Захапляецца супрэматычнымі тэорыямі Малевіча і ўдзельнічае ў першай савецкай мастацкай выставе ў Мінску, на якой экспануе каля дваццаці супрэматычных работ . Крытыка паставіліся да гэтых прац досыць іранічна.

1923-1925

Працаваў загадчыкам мастацкага аддзела ў Беларускім дзяржаўным музеі.

1927

Уступіў ва Усебеларускае аб'яднанне мастакоў . У тым жа годзе браў удзел у беларускім раздзеле савецкага павільёна міжнароднай выставы "Мастацтва кнігі" ў Лейпцыгу. Удзельнічае ў маскоўскай выставе "Мастацтва народаў СССР" , дзе выстаўляе серыю работ, на якіх былі знойдзены беларускія народныя тыпы . Крытыкі адзначаюць самабытнасць творцы, які паказвае не вядомую многім Беларусь.

1929

Удзельнічаў у ІІІ Усебеларускай мастацкай выставе (карціна "Бітва на Нямізе" і яшчэ каля 40 карцін).

У час Вялікай Айчыннай вайны прымае ўдзел у афармленні перыядычных выданняў, у тым ліку ў часопісе "Партызанская Дубінка" .

1947

Памёр і пахаваны ў Маскве.

• -

• Успаміны пра мастака:

• "…Ён быў такім цюхцем, часцей за ўсё сядзеў, апусціўшы галаву, і маўчаў. Нешта прашамкае ці хрыпла засмяецца – і зноў маўчыць. Пануры твар, нібы заспаны, памяты. Ён здаваўся значна старэйшым, чым быў насамрэч. Ніколі не убачыш яго прычасаным, зубы ніяк не ўставіць, быццам даўно ўжо махнуў рукой на ўсё і на сябе самога.І раптам - быццам зусім іншы чалавек перад табой: ён пачынаў працаваць.На мяне гэта рабіла такое моцнае ўражанне - я нават не ўяўляла, што такое магчыма, вочы жывыя, маладыя, позірк пранізлівы, чэпкі, а рухі лёгкія, хуткія - ну не пазнаць!Ён рабіўся проста прыгожым.Калі б хто мяне спытаў, як можа выглядаць натхненне, я, мусіць, адразу б убачыла ў памяці Міхася Піліпавіча за працай…" - Стэфанія Станюта

• “Упершыню пра Міхаіла Філіповіча больш-менш падрабязна расказаў мастацтвазнаўца Віктар Шматаў у сваёй невялікай манаграфіі, надрукаванай у 1971 г. у выдавецтве “Навука і тэхніка”. І хаця яна не пазбаўлена недахопаў, асабліва ў ацэнках тых ці іншых мастацкіх з'яў таго часу, аўтару усё ж удалося паведаміць пра асноўныя вехі жыцця і творчасці выдатнага сына беларускага народа" - Барыс Крапко