Экспрэсіянізм характарызуецца перадачай эмацыйнага стану мастачкі з дапамогай формы і колеру. Творы хутчэй не звязаны з выявай навакольнага свету, а адлюстроўваюць унутраную рэакцыю і асацыяцыю мастачкі. Часта сустракаюцца тэмы, якія звяртаюцца да яркіх эмоцый: страх, трывога, боль, пакута.

Экспрэсіянізм з'явіўся як рэакцыя на Першую сусветную вайну і развіваецца ў прамежку паміж сусветнымі войнамі. Мастакі асуджалі павярхоўнае праўдападабенства і імкнуліся вярнуць мастацтву глыбінны сэнс. Таксама праз падыход экспрэсіянізму выказвалі трывогу і чаканні глабальных перамен. Цікавым фактам з'яўляецца тое, што ў розных краінах экспрэсіянізм выяўляўся інакш: у Нямеччыне Васіль Кандзінскі даследаваў духоўнасць у мастацтве як выратаванне ад адчужэння ў сучасным свеце; у Аўстрыі Эган Шыле і Оскар Какошка змагаліся з крывадушнасцю грамадства, закранаючы такія тэмы, як сэксуальнасць, смерць і гвалт; у Нарвегіі Эдвард Мунк інтэнсіўным выразам навакольнага асяроддзя, свайго "я".

Характэрнымі рысамі стылю лічацца: пераасэнсаванне прадмета ці факту праз суб'ектыўны пункт гледжання мастац_цы, ігнаіраванне мастацка-эстэтычнага падыходу, стварэнне дынамічных кампазіцый, выкарыстоўвалі няроўных ліній, кантрасных колераў, абстрактных форм, перабольшання і спрашчэнні, выява драматычных сюжэтаў. Важнай рысай з'яўляецца спантаннасць і інстынктыўная форма выказвання.

Прадстаўнічы мастак беларускага экспэсіянізму Генадзь Фалей (Мірон). Часта працуе з беднымі матэрыяламі, ствараючы абстрактныя творы (жывапісы, скульптуры, усталёўкі і асамбляжы). Мастацтва мастака пабудавана на выразе дынамікі.

Іншыя прадстаўнікі_ніцы беларускага экспрэсіянізму: Уладзімір Акулаў, Мікалай Бушчык, Хаім Суцін.

Працягам развіцця экспрэсіянізму стаў абстрактны экспрэсіянізм. У сваім мастацтве мастакі сфакусаваліся на даследаванні каляровых палёў, захавалася спантаннасць і імправізацыя.