"На досвітку ў трыснягах паднімаецца вецер, і рэзкі брэх ператвараецца ў калыханку. У глыбокай ночы гэтыя пейзажы становяцца чымсьці іншым, чымсьці новым. Начное неба і балоты зліваюцца адзін з адным. Жывёлы выходзяць з ценю, нагадваючы нам, што жыццё багатая ў гэтай зямлі на краі цемры. Як вы разумееце, што вы вярнуліся дадому? Калі нават акружаны цемрай, вы ніколі не пачуваецеся самотным. Здаецца, што нейкі старажытны дух дакранаецца вашага сэрца і надае пачуццё спакою".