Грыб і воблака
Свет, пабудаваны уранам
Кіраўнік Wismut

"Прырода не ведае знікнення; яна ведае толькі ператварэнне". — Вернер фон Браўн, цытуецца ў рамане Томаса Пінчона Вясёлка прыцягнення, 1973

На світанку халоднай вайны савецкія геолагі, якія прыбылі разам з Чырвонай арміяй на акупаваныя нямецкія тэрыторыі, выявілі паклады ўранавай руды - уранініту - у старых сярэбраных шахтах Рудных гор. Гэтае адкрыццё дало Савецкаму Саюзу доступ да радыеактыўнага матэрыялу, неабходнага для распрацоўкі ўласнага ядзернага арсенала. Першая савецкая атамная бомба, начыненая нямецкім уранам, была паспяхова выпрабаваная ў 1949 годзе, паклаўшы пачатак гонцы ядзерных узбраенняў і адкрыўшы эру атама.

Наяўнасць стратэгічнага рэсурсу ператварыла савецкую зону акупацыі ў Саксоніі і Цюрынгіі ў месцы інтэнсіўнай здабычы, якую вяла савецка-германская ўраназдабыўная карпарацыя Wismut. Неўзабаве Германская Дэмакратычная Рэспубліка (ГДР) стала галоўным пастаўшчыком урана для савецкай ядзернай праграмы і адным з вядучых сусветных вытворцаў уранавай руды.

Прасторавае ўздзеянне савецкай ядзернай здабычы ў ГДР адлюстроўвала глабальныя заканамернасці прасторавых трансфармацый, выкліканых індустрыяльнай здабычай карысных выкапняў па ўсім свеце. Аднак яе маштаб, тэмпы і інтэнсіўнасць часта ўзмацняліся стратэгічнымі патрабаваннямі савецкага ваенна-прамысловага комплексу. Прасторавыя ўтварэнні Wismut насілі адбітак ідэалагічных імператываў халоднай вайны і асаблівай прыроды радыеактыўнага рэчыва, а таксама адлюстроўвалі мясцовыя асаблівасці.

Засяродзіўшыся на прыкладзе савецка-германскай ураназдабыўной карпарацыі Wismut, даследчая выстава Грыб і воблака разглядае, як ядзерная здабыча фармавала прасторавае мысленне і практыку ў XX стагоддзі. Яна даследуе, як гэтыя працэсы - як частка больш шырокай "ядзернай рэальнасці" - рэагавалі на палітычныя канфлікты халоднай вайны і ў канчатковым рахунку выходзілі за іх рамкі.

Архівы

Bergarchiv Freiberg; Landesarchiv Thüringen - Staatsarchiv Rudolstadt; Archiv vom Landesamt für Umwelt; Landwirtschaft und Geologie Freistaat Sachsen; Museum Uranbergbau Bad Schlema; Archiv des Thüringer Landesamts für Umwelt, Bergbau und Naturschutz; Library and Archives Canada; US Geological Survey Library; Das Bundesarchiv Deutschland; Kreisarchiv Erzgebirgkreis Dienststelle Aue; Archiv des Sächsischen Oberbergamts; Stadtarchiv Gera; прыватны архіў Енса Куглера; прыватны архіў Франка і Харальда Тэлера; калекцыя Canadian Centre for Architecture; gta Archiv der ETH Curych.

Фатаграфічныя працы

Зузана Крыеман, Міхаэль Белайтэс, Рэйндэр Вайнвелд, Роберт Дэль Трэдзічы, Арвед Месмер.

Графічны дызайн выставы

Lamm & Kirch сумесна з Джонатанам Кернерам.

Дапамога і кансультацыі

Акім Дрэшэр, Акім Хацыус, Адам Пшывара, Алекс Вінігер, Аляксандр Камароў, Андрэс Кург, Ганна-Марыя Мейстэр, Андрэас Калпакчы, Андрэа Дута, Ангела Куглер-Кіслінг, Анке Хагеман, Аркадзь Кошчоў, Арвед Месмер, Астрыд Міньён Кіртэх, Нуйсінк, Крысціян Танцы, Давід Баўэр, Элізабэт Енсэн Стэйнер, Фальк Зелігер, Фелікс Акерман, Фларыян Лам, Фларыян Сцылат, Франк Фолерт, Фрэдэрыке Лауш, Фрэдзі Фішлі, Габі Дольф-Банекампер, Джован Тэлер, Херман Майнэль, Ілона Крахмер, Ірын Бейлі, Івана Мілянковіч, Айвес Корніш, Ксенія Літвіненка, Джэйсан Бейлі, Жан Сувірон, Енс Лёфлер, Енс Куглер, Ёханэс Браўн, Джо Богнер, Юльяне Хаазе, Юльяне Тойюн. Бюркерт, Каця Стопка, Ларан Штальдэр, Ліліяна Поўдня, Лінда Стагні, Лу Дзі, Людовікус Груэн, Маартэн Дэльбеке, Марыя Буко, Марыя Дэмбіньска, Марціна Вальтэр, Мэцью Крытчлі, Максіміліян Лау, Мелінда Б'еры, Міхаэль Белайтэс, Міхаэль Белайтэс, Міхаэль Белайтэс, Ноэль Полсан, Поль Гаяр, Філіп Уршпрунг, Філіс Ламберт, Раду-Рэмус Макавей, Рафіка Руіс, Рэжыне Бутшэр, Рэйндэр Вайнвелд, Рэта Гайзер, Рэнэ Шэр, Себасцьян Лусен, Зузана Крыеман, Тобі Корніш, Уом Шродэр, Ута Ілоў, Уве Грандке, Вендула Хнідкова, Вольфганг Кіль, Ёсіхару Цукамота.