Sztuka białoruska to zjawisko chimeryczne, zarazem łatwe i trudne do obserwowania; łatwe, bo w tym 10-milionowym kraju, z sześcioma wielkimi miastami i nie tak znawu dużą liczbą artystów, szybko można znaleźć interesujące nas osoby; trudne, bo te osoby szybko można stracić z oczu, bo nie ma żadnego systemu galerii, żadnego miejsca, gdzie regularnie można by obserwować ich rozwój i osiągnięcia, krytyki sztuki, wspomagającej i kreującej sytuację, інфармацыя.

Sztuka białoruska podobnie jak sztuka innych krajów nie ma jednego oblicza. Prezentujemy więc panoramę – możliwie szeroki przegląd indywidualności twórczych. Uczestnicy wystawy należą do trzech pokoleń. Są tu zarówno ci, którzy posiadają już spory dorobek artystyczny – jak Вольга Сазыкіна, Наталля Залозна, Ігар Цішын, Васіль Васільеў, Ігар Саўчанка, Алесь Пушкін czy Артур Клінаў, jak i młodzi, Сяргей Бабарэка, Вітольд Ляўчэня, Андрэй Дурэйка, Максім Цімінка, Андрэй Логінаў, grupa Bergamot – którzy jednak zdążyli już stworzyć wiele interesujących projektów.

Na charakter sztuki stworzonej na Białorusi ma wpływ sytuacja polityczno-społeczna. Observwujemy projekty, które odnoszą się do niej bezpośrednio albo też proponują alternatywne drogi życia lub myślenia; bardzo popularne są wschodnie techniki kontemplacyjne, a nawet zdrowotne. Natomiast artyści, którzy wyemigrowali do Niemiec, pragną przede wszystkim prowadzić dialog ze sztuką zachodnią, włączając się w tamtejszy obieg kultury z swoją szczególną wrażliwością i dynamiką.